ΜΑΓΚΙΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΠΑΟΚΤΣΗΣ

            Αναμένοντας την  αυλαία του πιο δύσοσμου πρωταθλήματος στην Ευρώπη, όπου όπως πάντα επικρατεί το θέατρο του παραλόγου, η αγωνία μας στρέφεται στην μεγάλη μας αγάπη, τον ΠΑΟΚ μας, που ενώνει όλες τις ασπρόμαυρες καρδιές σε μία και δημιουργεί αυτό το συναίσθημα ρίγους και ανατριχίλας που μόνο εμείς έχουμε την ευλογία σ αυτή τη ζωή να ξέρουμε.
            Στην σκέψη μου κυριαρχεί πάντα αυτό που μου έλεγε και ο πατέρας μου απο μικρό <<δεν θα μας αφήσουν πάλι, μην ενθουσιάζεσαι μικρέ>>. Ο μικρός έγινε μεγάλος και το διαπίστωσε ιδίοις ώμασι. Απο την μιζέρια του 90 και την ανυποληψία ήρθε μια μερική ανάκαμψη στις αρχές του 2000 όπου απλά πήραμε 2 τίτλους που έτσι και αλλιώς ήταν μια ελάχιστη επιστροφή απο τα κλεμμένα.Πριν 2 χρόνια μετα τα καταπληκτικά γκολ Γκαρσία και Μουσλίμοβιτς παίζεις το πιο κρίσιμο ματς της σύγχρονης ιστορίας σου με τους ανύπαρκτους......Το επόμενο λεπτό μου ήρθε πάλι η φράση του πατέρα μου στο μυαλό.....Δεν ήθελα να το πιστέψω αλλά βαθιά μέσα μου το ήξερα όπως και όλοι μας νομίζω.....Δεν θα μας αφήσουν.....

             Φτάνοντας στο σήμερα η καρδιά του Παοκτσή χτυπάει δυνατά  και ανταγωνιστικά γιατι πάλι βλέπει οτι ο ΠΑΟΚ ειναι στον σωστό δρόμο, ότι πήρε πάλι προπονητή που θα κάνει σοβαρή δουλειά και αρχίζει σταδιακά την ανανέωση με νέους παίκτες,σύμφωνα με τις επιταγές και τις UEFA πια, που θα εξασφαλίσουν το υψηλό αγωνιστικό μέλλον του ΠΑΟΚ και για την επόμενη δεκαετία αξιοποιώντας τα σωστά βήματα που έγιναν στο αγωνιστικό κομμάτι τα τελευταία τρία χρόνια.

           Προσωπικά θεωρώ πια ατυχία να συμμετέχουμε σ αυτο το πρωτάθλημα...Η αλήθεια ποδοσφαιρικά και μόνο οτι ολυμπιακός και ΠΑΟΚ θα κονταροχτυπηθούν με τους άλλους να ακολουθούν απο πίσω καθώς νομίζω οτι ειναι ένα επίπεδο πιο κάτω...το ερώτημα ειναι ομως  ΘΑ Σ ΑΦΗΣΟΥΝ?.......
           Αυτο που δεν μπορούν να μου πάρουν ειναι τον ΠΑΟΚ μου και την περηφάνεια που νιώθω...ΜΑΓΚΙΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΠΑΟΚΤΣΗΣ ΜΑΓΚΙΑ ΜΟΥ ΜΑΓΚΙΑ ΜΟΥ....