Υπέκυψε σε λάθη και ανωτερότητα

Ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση της σύγχρονης ιστορίας της ομάδας μας. Δυστυχώς όμως κάτι η ανωτερότητα του αντιπάλου, κάτι τα λάθη που στοίχισαν, κάτι η κούραση από τα συνεχή παιχνίδια δεν επέτρεψαν στον Δικέφαλο να διεκδικήσει κάτι παραπάνω. Το αποτέλεσμα πάντως αδικεί τους παίκτες του Μπόλονι...


Από το προηγούμενο παιχνίδι ο Ρουμάνος είχε να διαχειριστεί την απουσία του Φωτάκη. Ήδη απ' το παιχνίδι με τον συμπολίτη ο Μπόλονι έδειξε πως αντικαταστάτης του Καλαματιανού θα ήταν ο Γιάννου. Όπερ και εγένετο. Κατά τ' άλλα στο αριστερό άκρο αγωνίστηκαν οι Σταφυλίδης, Λίνο ενώ στον πάγκο έμεινε ο Γεωργιάδης.

Απ' τα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού φάνηκε πως ο ρυθμός θα ήταν αρκετά γρήγορος. Σε αυτό βοήθησε και η ομάδα με το πολύ καλό σουτ του Γιάννου που εξουδετέρωσε ο Χαντάνοβιτς. Μέχρι όμως να έρθει η πρώτη σφαλιάρα. Κόρνερ στο 6ο λεπτό και ο Ντανίλο ρίχνει το πρώτο χτύπημα. Τραγικό λάθος τόσο του Κρέσιτς όσο και της άμυνας γενικότερα καθώς ο Κλάους κάνει καθυστερημένη αντίδραση. Το τέρμα αυτό μας επηρέασε. Κακή κυκλοφορία και λάθη αχρείαστα έκαναν το έργο της ομάδας ακόμα πιο δύσκολο. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε και το δεύτερο χτύπημα απ' τον Φλόρο Φλόρες με απευθείας εκτέλεση φάουλ για να σκοτώσει ουσιαστικά κάθε ελπίδα της ομάδας. Άλλωστε είναι πολύ δύσκολο να γυρίσεις 0-2 από το πρώτο τέταρτο. Στην συνέχεια η ομάδα πίεσε, είχε δοκάρι με τον Τσιρίλο και κεφαλιά άουτ απ' τον Μαλεζά, όμως το τέρμα δεν ήρθε ποτέ.

Με την επανάληψη τελείωσαν όλα. Πέναλτι φάντασμα απ' τον ανεκδιήγητο Νορβηγό ρέφερι(απ' τις χειρότερες διαιτησίες που είχε ο Π.Α.Ο.Κ. στην Ευρώπη...) και στο 0-3 του Ντομίτζι αντίο ζωή. Το υπόλοιπο παιχνίδι ήταν απλά τυπική διαδικασία. Όλοι περίμεναν το σφύριγμα της λήξης για να χειροκροτήσουν τα παιδιά του Μπόλονι.

Ήταν ένα υπέροχο Ευρωπαϊκό ταξίδι. Ο Δικέφαλος μας έκανε περήφανους(αποκορύφωμα ο θρίαμβος του Λονδίνου) και έδειξε σε όλη την Ευρώπη το πρεστίζ του. Παράπονο απ' την πορεία της ομάδας δεν μπορώ να έχω. Το να ζητάω απ' τον Μπόλονι και τους παίκτες του την κατάκτηση του Γιουρόπα Λιγκ θα ήταν τουλάχιστον ουτοπικό. Περιμένω το επόμενο υπέροχο Ευρωπαϊκό ταξίδι.

Κλείνοντας, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στον φοβερό ΛΑΟ ΤΟΥ Π.Α.Ο.Κ. Το χειροκρότημα μετά το τέλος του παιχνιδιού δείχνει πως δεν είμαστε αχάριστοι. Πως να είσαι αχάριστος όταν αυτή η ομάδα με τα τόσα προβλήματα σε κάνει διεθνώς περήφανο;; Η στήριξη από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο ήταν απλά συγκλονιστική και δείχνει πως κύρια δύναμη της ομάδας είναι ο κόσμος της.

Υ.Γ. Πέρυσι σταματήσαμε στους 32, φέτος σταματήσαμε στους 32, του χρόνου μπορούμε το βήμα παραπάνω... Π.Α.Ο.Κ. ΕΙΣΑΙ

Υ.Γ.1 ΟΣΟ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ, ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΚΔΡΟΜΕΣ