Αυτή είναι σπαζοκεφαλιά για δυνατούς λύτες: πώς ο ΠΑΟΚ θα κάνει πρωταθλητισμό με μικρότερο μπάτζετ. Ο Θόδωρος Ζαγοράκης σε συνεργασία με τον Ζήση Βρύζα και τον Παντελή Κωνσταντινίδη έχουν εκπονήσει το νέο πλάνο- όταν γραφόταν αυτές οι γραμμές δεν ήταν γνωστό το περιεχόμενο της συνέντευξης τύπου στην Τούμπα-έχοντας στραμμένο το βλέμμα τους στις ακαδημίες. Εκεί από όπου τις τελευταίες δεκαετίες ο ΠΑΟΚ έβγαλε ελάχιστα ταλέντα...
Οι ακαδημίες ήταν πάντα η Αχίλλειος πτέρνα. Ο λόγος απλός. Οι διοικήσεις τις έβλεπαν ως
διεκπεραίωση μιας υποχρέωσης και όχι ως πηγή ταλέντων αλλά και εσόδων για το μέλλον. Όλα ήταν στραβά. Πρώτα οι εγκαταστάσεις. Οι αγωνιστικοί χώροι που προσφερόταν για να προπονηθούν οι πιτσιρικάδες έμοιαζαν με χωράφια, όχι για να καλλιεργηθεί το ταλέντο των λιλιπούτειων αστέρων, αλλά για να καλλιεργηθούν πατάτες…
Ανύπαρκτες εγκαταστάσεις, ανύπαρκτες υποδομές, ελάχιστα μέσα, ελάχιστη γνώση για το αντικείμενο. Είναι χαρακτηριστικό ότι για τον τεχνικό της πρώτης ομάδας δινόταν πάντα εκατομμύρια. Αντίθετα για τον προπονητή των ακαδημιών αρκούσαν μερικές χιλιάδες.
Αυτός που έπαιρνε τη δουλειά ήταν ένας πρώην παίκτης. Μπορεί να μην ήταν προπονητής, να αγνοούσε τι σημαίνει μέθοδος διδασκαλίας, τι περιλαμβάνει η προπονητική, ποια είναι η μεθοδολογία της άσκησης στη τεχνική και την τακτική, είχε όμως ένα μεγάλο προσόν. Είχε κλωτσήσει την μπάλα στην Τούμπα…
Εκεί άρχιζαν και τελείωναν όλα. «Αυτός είναι δικό μας παιδί. Και είναι δουλευταράς…» ήταν η πιο συχνή επωδός- δικαιολογία με συνέπεια οι παίκτες που προωθήθηκαν στην πρώτη ομάδα να μετρούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Ο Τουρσουνίδης ήταν ο …τελευταίος των Μοικανών, πριν περάσουμε στην τελευταία δεκαετία με τον Σαλπιγγίδη και σήμερα τον Αθανασιάδη. Ευτυχώς η κατάσταση βελτιώθηκε αισθητά τα τελευταία χρόνια με τη έλευση του Θόδωρου Ζαγοράκη. Όχι ότι είναι ιδανική αλλά έγιναν σημαντικά βήματα προόδου.
Διάθεση υπάρχει, όπως και μεράκι από όλους. Δεν υπάρχει όμως ικανοποιητικό μπάτζετ. Το παραδέχθηκε δημόσια στην τελευταία του συνέντευξη ο Λάζλο Μπόλονι. Ο Ρουμάνος αποκάλυψε ότι θα ήθελε η ομάδα Κ-20 να προπονείται στην Τούμπα για να έχουν οι μικροί μεγάλες παραστάσεις. Κάτι όμως που δεν γίνεται επειδή δεν το επιτρέπει το οικονομικό. Και δεν είναι το μόνο…
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι στην αφετηρία μιας νέας εποχής με το Financial Fair Play της ΟΥΕΦΑ να λειτουργεί ως…μπαμπούλας, ο ΠΑΟΚ όχι μόνο πρέπει να μειώσει το μπάτζετ του- κάτι τέτοιο φαντάζει αναπόφευκτο- αλλά και να αναπροσαρμόσει τους στόχους του. Αν στην πρώτη ομάδα υπάρξουν περικοπές, στις Ακαδημίες πρέπει να δοθεί αύξηση στον προϋπολογισμό τους!
Τότε μόνο θα αποδείξουν Βρύζας και Κωνσταντινίδης ότι η στροφή στα τμήματα υποδομής δεν γίνεται μόνο στα λόγια αλλά και στα έργα. Είναι καλό να ψάχνεις ταλέντα στις ακαδημίες σου. Που θα τα βρεις όμως, αν αντί για περισσότερη δουλειά σε βάθος, προτιμάς να ψαλιδίσεις το ήδη πενιχρό μπάτζετ των «μικρών»;
διεκπεραίωση μιας υποχρέωσης και όχι ως πηγή ταλέντων αλλά και εσόδων για το μέλλον. Όλα ήταν στραβά. Πρώτα οι εγκαταστάσεις. Οι αγωνιστικοί χώροι που προσφερόταν για να προπονηθούν οι πιτσιρικάδες έμοιαζαν με χωράφια, όχι για να καλλιεργηθεί το ταλέντο των λιλιπούτειων αστέρων, αλλά για να καλλιεργηθούν πατάτες…
Ανύπαρκτες εγκαταστάσεις, ανύπαρκτες υποδομές, ελάχιστα μέσα, ελάχιστη γνώση για το αντικείμενο. Είναι χαρακτηριστικό ότι για τον τεχνικό της πρώτης ομάδας δινόταν πάντα εκατομμύρια. Αντίθετα για τον προπονητή των ακαδημιών αρκούσαν μερικές χιλιάδες.
Αυτός που έπαιρνε τη δουλειά ήταν ένας πρώην παίκτης. Μπορεί να μην ήταν προπονητής, να αγνοούσε τι σημαίνει μέθοδος διδασκαλίας, τι περιλαμβάνει η προπονητική, ποια είναι η μεθοδολογία της άσκησης στη τεχνική και την τακτική, είχε όμως ένα μεγάλο προσόν. Είχε κλωτσήσει την μπάλα στην Τούμπα…
Εκεί άρχιζαν και τελείωναν όλα. «Αυτός είναι δικό μας παιδί. Και είναι δουλευταράς…» ήταν η πιο συχνή επωδός- δικαιολογία με συνέπεια οι παίκτες που προωθήθηκαν στην πρώτη ομάδα να μετρούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Ο Τουρσουνίδης ήταν ο …τελευταίος των Μοικανών, πριν περάσουμε στην τελευταία δεκαετία με τον Σαλπιγγίδη και σήμερα τον Αθανασιάδη. Ευτυχώς η κατάσταση βελτιώθηκε αισθητά τα τελευταία χρόνια με τη έλευση του Θόδωρου Ζαγοράκη. Όχι ότι είναι ιδανική αλλά έγιναν σημαντικά βήματα προόδου.
Διάθεση υπάρχει, όπως και μεράκι από όλους. Δεν υπάρχει όμως ικανοποιητικό μπάτζετ. Το παραδέχθηκε δημόσια στην τελευταία του συνέντευξη ο Λάζλο Μπόλονι. Ο Ρουμάνος αποκάλυψε ότι θα ήθελε η ομάδα Κ-20 να προπονείται στην Τούμπα για να έχουν οι μικροί μεγάλες παραστάσεις. Κάτι όμως που δεν γίνεται επειδή δεν το επιτρέπει το οικονομικό. Και δεν είναι το μόνο…
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι στην αφετηρία μιας νέας εποχής με το Financial Fair Play της ΟΥΕΦΑ να λειτουργεί ως…μπαμπούλας, ο ΠΑΟΚ όχι μόνο πρέπει να μειώσει το μπάτζετ του- κάτι τέτοιο φαντάζει αναπόφευκτο- αλλά και να αναπροσαρμόσει τους στόχους του. Αν στην πρώτη ομάδα υπάρξουν περικοπές, στις Ακαδημίες πρέπει να δοθεί αύξηση στον προϋπολογισμό τους!
Τότε μόνο θα αποδείξουν Βρύζας και Κωνσταντινίδης ότι η στροφή στα τμήματα υποδομής δεν γίνεται μόνο στα λόγια αλλά και στα έργα. Είναι καλό να ψάχνεις ταλέντα στις ακαδημίες σου. Που θα τα βρεις όμως, αν αντί για περισσότερη δουλειά σε βάθος, προτιμάς να ψαλιδίσεις το ήδη πενιχρό μπάτζετ των «μικρών»;
από betboss.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Μια πόλη, μια ομάδα...Εμείς μαζί για μια ζωή..!!!
BLACK n' WHITE WORLD